ج – خداوند صورت باطن همگان را نیک آفریده و سپس به آنها اختیار و اراده داده و به سوی کمال دعوت و هدایت نموده است. از این پس صورت‌گری هر کس بر عهده‌ی خودش است. می‌تواند آن را زیباتر یا زشت‌تر کند و در قیامت نیز با آن صورتی که برای خود ساخته است محشور می‌گردد. 
پس اگر فرمود: در قیامت برخی به شکل سگ، برخی میمون، برخی خوک، برخی مورچه و ... محشور می‌شوند، این صورت واقعی آنهاست که در دنیا خود را این گونه صورت‌گری کردند. 
د – این صورت ظاهری و مادی فقط یک پرده‌ای است که خداوند حکیم و پوشاننده‌ی بدهی‌ها «ستار العیوب» آن را برای ضرورت‌های زندگی مادی بر روی صورت واقعی انسان کشیده است. وگر نه انسان به شکل ایمان و اعمالش می‌شود و این شکل را خودش برای خودش ترسیم می‌نماید. لذا برخورداری از شکل ظاهر آدمی، دلیل بر آدم بودن نیست. بلکه آدمی به شکل اهداف، علقه‌ها و عملکرد‌هاست. 
از این رو شاهدیم که خداوند همه‌ی مخلوقاتی که به شکل آدم هستند را آدم نمی‌خواند. چرا که او صورت باطنی افراد را می‌بیند. لذا چه بسا اشخاصی از نظر دیگران بسیار انسان زیبا و حتی فهیمی باشند، اما از نظر خداوند متعال، به خاطر شرک و کفرشان و دنیا‌گرایی‌شان، حیوانی بیش نیستند. چنان چه می‌فرماید: 
«أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ یسْمَعُونَ أَوْ یعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلاَّ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبیلاً» (الفرقان - ۴۴) 
ترجمه: آیا مى‏پندارى بیشترشان مى‏شنوند یا مى‏فهمند؟ [چنین نیست] بلكه آنها جز به مانند حیوانات نیستند بلكه روش آنان گمراهانه‏تر است. 
بدیهی است که انسان مسخره کننده‌ به شکل میمون و بوزینه است. انسانی که شهوات را هدف خود قرارداده است، به شکل خوک است. انسانی که تکبر می‌ورزد، خوار و کوچک و مانند مورچه است، انسانی که نمی‌فهمد چه باری را بر دوش خود حمل می‌کند، مانند الاغ است و ... . چنان چه درباره‌ی یهودیانی که کتاب خدا را حمل می‌کنند، ولی هیچ از آن نمی‌فهمند و ایمان نمی‌آورند و فقط به دنبال آمال و اهداف خودشان هستند، می‌فرماید: 
«مَثَلُ 
” پس شکل انسان بودن، به دارایی صورت، چشم، گوش و قلب ظاهری نیست. چرا که حیوان هم این ابزار را دارد. بلکه باطن و روح او باید بینا، شنوا و فهم کننده باشد. وگرنه حیوانی است که صورت ظاهری او به انسان شبیه است “ 
الَّذینَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ یحْمِلُوها كَمَثَلِ الْحِمارِ یحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذینَ كَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا یهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ» (الجمعه - ۵) 
ترجمه: وصف حال آنان كه تحمل (علم) تورات كرده و خلاف آن عمل نمودند در مثل به حمارى (الاغی) ماند كه بار كتاب‌ها بر پشت كشد (و از آن هیچ نفهمد و بهره نبرد) آرى قومى كه مثل حالشان این است كه آیات خدا را تكذیب كردند بسیار مردم بدى هستند و خدا هرگز (به راه سعادت) ستمكاران را رهبرى نخواهد كرد. 
پس شکل انسان بودن، به دارایی صورت، چشم، گوش و قلب ظاهری نیست. چرا که حیوان هم این ابزار را دارد. بلکه باطن و روح او باید بینا، شنوا و فهم کننده باشد. وگرنه حیوانی است که صورت ظاهری او به انسان شبیه است: 
«وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا یفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْینٌ لا یبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا یسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ» (الأعراف - ۱۷۹) 
ترجمه: بسیارى از جن و انس را براى جهنم آفریده‏ایم، دل‏ها دارند كه با آن فهم نمى‏كنند، چشم‏ها دارند كه با آن نمى‏بینند، گوش‏ها دارند كه با آن نمى‏شنوند، ایشان چون چارپایانند بلكه آنان گمراه‏ترند ایشان همان غفلت‏زدگانند‏. 
پس، این انسان است که صورت زیبای خداداد خود را به شکل بوزینه و الاغ و خوک در می‌آورد و در آخرت که روز «تبلی السرائر – بیرون ریختن سر ها و آشکار شدن پنهانی‌ها است»‌ به شکلی که خود ترسیم کرده محشور می‌گردد. 
حال اگر اراده‌ی خداوند متعال بر این تعلق بگیرد که صورت و شخصیت واقعی کسی را در همین دنیا نیز آشکار سازد، این کار را می‌کند و برای انجامش نیز به کسی پاسخگو نبوده و مؤاخذه نمی‌شود. 
البته عذاب مسخ و سایر عذاب‌ها بر بشر، پس از رسالت حضرت محمد (ص) که «رحمة للعالمین» است برداشته شده است و دیگر کسی در دنیا به شکل بوزینه و خوک و ... مسخ نخواهد شد.

***********

منبع : سایت شبهه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: