والذين اذا فعلوا فاحشة او ظلموا انفسهم ذكروا الله فاستغفروا لذنوبهم ومن يغفر الذنوب الا الله ولم يصروا على ما فعلوا وهم يعلمون اولئك جزآؤهم مغفرة من ربهم وجنات تجري من تحتها الانهار خالدين فيها ونعم اجر العاملين‏» (سوره آل عمران - آيات 135 و 136) و آنان كه كار زشت و گناه كبيره اى مرتكب شوند و يا به خويشتن ستم روا دارند، همانا اگر خدا را ياد كنند و براى گناهانشان از او طلب آمرزش كنند - و كيست جز خدا كه گناهان را بيامرزد - و اصرار و پا فشارى بر گناه خود نكنند در حالى كه آگاه هستند، پاداششان آمرزش از سوى پروردگارشان است و بوستانهائى كه از زيرش جويهاى روان جارى است، در آن جاودانه اند و چه نيكو است پاداش كاركنندگان. فاحشه: هر عمل زشت و قبيحى را فاحشه نامند هرچند بيشتر اطلاق بر زنا مى شود ولى چون در اين آيه در كنار فاحشه، واژه ظلم به نفس آمده است، ممكن است فاحشه بر هر گناه كبيره اى اطلاق شود در حالى كه ظلم به نفس اشاره به گناهان صغيره باشد.